سج

ٻول جي سمجھاڻي

1. سِجُ هڪ تارو جنهن جي چوڌاري ڌرتي ڦري ٿي.
2. سَجُ (سينگار- خوبصورتي- آرائش- شڪل- انداز)
3. سَجُ (سَجُھ- وَجُھ- بُلُ- سِڌائِي- سَنوَت)

ٻول جي پيڙھ

سج ٻول سنسڪرت ٻول سوُريه مان ورتل آهي جنهن معني سج.

ويا ڪرڻ ۾

اسم خاص. جنس مذڪر. عدد واحد

ٻول مان نڪتل ٻيا ٻول

1. سِجَ [سِجَ] سِجُ جو جمع.
2. سج اُڀرئي [سج اڀرئي]- سج نڪرڻ مهل.
3. سج ٻڏڻ [سج ٻڏڻ]- سج لهڻ مهل.
4. سج ٻن سئن ۾ هجڻ [سِجُ ٻِنِ سُئِن ۾ هُجَڻُ]- پوري منجهند هئڻ ، ٽاڪ منجهند هئڻ.
5. سج تري هيٺ لڪائڻ [سِجُ تَرِي هيٺُ لِڪائِڻُ]- کليل يا پڌري ڳالهه کي لڪائِڻ جي اجائي ڪوشش ڪرڻ.
6. سج چنڊ وانگر نڪرڻ [سِجَ چَنڊَ وانگُرُ نِڪرَڻُ]- مقرر وقت تي نڪرڻ.
7. سج ڌج [سَج ڌَج]- صورت ، شڪل. هار سينگار ، زيب و زينت.
8. سج سان [سِجَ سان]- صبح جو ، سِجَ اُڀرڻ ئي وقت.
9. سج سورچ [سِجُ سُورِچُ]- هندن جو هڪ وڏو ڏينهن ڦڳڻ جي مهيني ۾ ايندڙ.
10. سج ڪاپار تي اچڻ [سِجُ ڪاپار تي اَچَڻُ]- مَنجهندُ ٿيڻ.
11. سج گرهڻ [سِجَ گِرَهَڻُ]- سج وٺجڻ جي حالت ، سج جي ڌرتي ۽ چنڊ جي وچ ۾ اچي وڃڻ جي حالت. ڪسوفُ.
12. سج لاڙائو ٿيڻ [سِجُ لاڙائُو ٿِيَڻُ]- سج لهڻ وارو ٿيڻ.
13. سج لٿي [سِجَ لَٿي]- شام جو ، سج لهڻ بعد ، سانجهي مهل ، مغرب مهل.
14. سج لهڻ [سِجُ لَهَڻُ]- گِلارو ٿيڻ. بي مانو ٿيڻ. بي غيرت ٿيڻ. بيڪار ٿيڻ. بي همت ٿيڻ.

ٻين ٻولين ۾ اتارو (ترجمو)

شمس. [عربي]

Sun (سن) [انگريزي]

रवि (رَوي) [هندي]

آفتاب [فارسي]

ساڳئي سمجھاڻي وارا (هم معني) ٻول

سڄ- آڏيت- آڏت- آديته

ابتڙ ٻول

چنڊ

ڳانڍاپيل ٻول

ڪو به نه آهي

ساڳئي پڙلاءُ وارا (هم آواز) ٻول

نج. ڪج. حج. رج. بج. رَجُھ

ٻول جو چوڻين ۾ استعمال

1. سج اڳيان ڏيئو ٻارڻ، تيل جو زيان.[سِج اڳيان ڏيئو ٻارڻ، تيل جو زيانُ.]- جيڪو اڳي ئي ڳالهه يا معاملي کي سمجهيو ويٺو آهي، ان اڳيان کنڌِي کڻڻ، اجائي آهي.
2. سج، کاري، هيٺان نه لڪي. [سِجَ، کاري، هيٺان نه لِڪي.] - پَٽِ پڌري ڳالهه ڪٿي ٿي لڪي سگهي؟ چٽي پٽي حق کي لڪائڻ اجائو آهي، ائين جيئن عشق ۾ مشڪ نه لِڪندا آهن.
3. سج به ڪو تِريءَ هيٺان لڪي.
4. سج کٽي، يا ٻج کٽي. [سِجُ کُٽي، يا ٻِجُ کُٽي.]- اڻ ٿڪ محنت، اورچائيءَ سان ڪم ڪرڻ.