ٻَٻُرُ

سنڌي

اُچارُ

1. ٻَٻُرُ

بُڻڀياسُ

اسم (مذڪر)

1. چهچ سائي رنگ سان قداور ۽ گھاٽو وڻ، جيڪو سڄيءَ سنڌ ۾ ٿيندو آهي. اونهاري ۾ هن جي ڇانوَ ٿڌي، جڏهن ته سياري ۾ هي وڻ گرم ٿيندو آهي. هي وڻ پِيلي رنگ جا ننڍا گل (ٻُوري) جهليندو آهي جيڪي پَلڙَن (ڦرين) ۾ تبديل ٿي ويندا آهن جن ۾ ٻج (چيچڪا) ٿيندو آهي.

ترجما

لاڳاپيل لفظ ۽ اصطلاح

• ٻٻرن کان ٻير گھرڻ.

پڻ ڏسندا

• بهڻ
• کٻڙ
• ٻير
• ٽالهي
• نِم