کان

سنڌي

کان

ذريعي خاص طور ڪنهن ماڻهُوءَ (اسم يا ضمير) ڏانهن اشارو ڪري ٿو.
تو مون کان ڪتابُ ورتو.

هُنَ سليمَ کان پُڇيو.
اصل ماڳ، آغازِي نُڪتي، وقت، عرصي يا زمانَ ڏانهن اِشارو ڪري ٿو.
هن جي ڪمري ۾ پَٽَ کان ڇِتِ تائين ڪتابَن جو ٿَهو آهي.

مَلهَہ راند ڪراچيءَ کان ڪشمور تائين مشهُور آهي.

ڪڙاهِيءَ کان پري ٿِي بِيهُہ.

آئُون پنجن ڏينهن کان بيمار پيو آهيان.

ان ڏينهن کان وٺِي اسان ٻَئِي دوستَ آهيُون.
ڌڪارَ لاءِ استعمال ٿيندو آهي.
مون کي تو کان نفرتَ آهي.

سنڌ پاڪستان کان ڌار ٿيڻ چاهي ٿِي.
جي لحاظ سان
تنهنجو خيال عقل کان خالي آهي.
جي مدد سان، جي ذريعي
تو کان ڪجھہ ڪو نہ ٿيندو.

هن مون کان گھڻو ئي ڪم ورتو.

کان

صفتُن جِي ڀيٽَ لاءِ استعمال ٿيندو آهي.
عمر ۾ هُو مون کان وڏو آهي.

ان کان ڪجھہ نہ هوڻ ئي بهتر آهي.