کنئور

سنڌي

اُچارُ

ک + اَون (نڪوون سُر) + رُ

اسم(مذڪر)

1. ڪِن وڻن يا ٻُوٽن مان نڪرندڙ هِڪُ چُهُٽندڙ مادو
2. وڻن يا ٻُوٽن مان نڪرندڙ هِڪُ چُهُٽندڙ مادي جهڙي ڪا شَي جيڪا چنبڙائڻ لاءِ استعمال ٿي (اڪثر پَٽِڙِي)

پڻ ڏسندا

لاکَ ڇوڏا اڱار ٻوري

پلڙا سِڱِريُون نموريون پيرون